İnsanları Tanımak Neden Bu Kadar Zor?
Bazen biriyle çok yakın olursunuz. Her derdinizi ona anlatır, her anınızda sizin yanınızda olsun istersiniz. O sizin gözünüzde dünyanın en iyi insanı gibidir. Hatta bazen gözünüzde büyütürsünüz. “Bir daha böyle iyi anlaşacağım birini bulamam, nerden bulacağım böyle kafa dengi birini “dersiniz. Sonra zaman geçtikçe o çok tanıdığınızı düşündüğünüz kişi, sanki daha önce hiç yakın değilmişsiniz gibi hissettirir size. Yani aslında size gerçek yüzünü göstermeye başlamıştır. Ben hiç mi tanımamışım onu diye düşünmenize neden olmaya başlar davranışları ve bu o kadar acı bir şey ki… Tanıdığınız biri gözlerinizin önünde hiç tanımadığınız birine dönüşmeye başlar ve siz sadece bunu seyretmekle yetinirsiniz.
Aslında o kişi başından beri öyledir ama biz onun nasıl biri olduğunu yeni yeni fark etmeye başlarız. Bize, kendini o kadar iyi biri gibi tanıtır ki biz de ona inanırız. Bazen de aslında apaçık bellidir nasıl biri olduğu. Biz gözlerimizi kapatırız gerçeklere. Bu çoğu insanda böyledir; inanmak istemediğimiz gerçeklerden kaçmak için deve kuşu gibi kafamızı kuma gömer, sanki görmezden gelince yok olacaklarmış gibi davranırız. Sanki görmezden gelince o görmek istemediğimiz şeyler olmayacakmış gibi…
Keşke bu kadar kolay olsa. Görmezden gelsek, umursamasak ve o istemediğimiz şeyler yok olup gitse. Hiçbir şey kolay olmadığı için de biz o gerçeklerle eninde sonunda yüzleşmeliyiz. Mesela bir arkadaşınızın aslında yalan söyleyen biri olduğunu fark ediyorsunuz ama onun iyi biri olduğuna inanmak istiyorsunuz ve kafanızda onu iyi biri olarak gösterebilmek için bahaneler üreterek kendinizi kandırmaya devam ediyorsunuz. O aslında yalan söylememiştir. Böyle bir şey başkasının da başına gelse bence o da böyle söylerdi diyerek olayı normalleştiriyorsunuz diyelim ki. Bu sadece bir süreliğine sizi gerçeklerden uzak tutar. Bu bahanelerle kendinizi kandırmaya devam ettikçe aslında en büyük kötülüğü kendinize yapıyorsunuz. Karşı tarafı iyi biri olarak aklınızda tutabilmek için kendi iyiliğinizden vazgeçiyorsunuz. Size söyleyebileceğim tek şey şu: Kendinizi kandırmayıp gerçeklerle yüzleşin. Bu yüzleşme zorlu olsa da, gerçekleri kabullenmek, kendimize yaptığımız en büyük iyiliktir. Birisi eğer kafanızdaki gibi iyi biri olmak isteseydi emin olun olurdu. Ama o iyi biri olmayı seçmemişken siz, neden onu bu kadar iyi biri gibi gösterme çabası içindesiniz ki?
Çok güzel yazmışsınız gerçekten. Anlatım diliniz çok anlaşılır çok beğendimm.